Wat een onverwacht plezier samen met onbekende festivalgangers op Pinkpop

Een collectieve vreugde en ook groepsbeïnvloeding door mij waar niet iedere beveiliger blij van werd gisteravond tijdens optredens Twenty One Pilots en voor start Metallica.

Ik was niet van plan om binnen de eerste ring een optreden te volgen, maar kwam terloopt bij ingang eerste ring toffe mensen tegen tijdens Twenty One Pilots toen opeens nog mensen op het terrein konden. Maar bij toegangshekwerk werden we tegengehouden door een beveiliger die in zijn uppie 4 toegangspoorten in de gaten moest houden.

De “groene beveilers” waren elders en jonge meiden en jongens in Tour de France-geel of Jumboshirts moesten het zware werk doen rondom de ring en bij toegang.

En daar bleven we dus hangen en fun maken met de “Jumbotoerploeg” en leuke gasten die ook voor Metallica vooraan wilden komen.

Uiteindelijk werd ik beveilger en zittend op hekwerk genoten we van Twenty One Pilots en regelden we het vertrek van fans dat slechter was geregeld dan voorheen daar men het veld niet af kon. Het was echt te druk (teveel mensen op festivalterrein en ring)

Toen kwam de groene ploeg beveiligers waarvan 1 beveiliger lomp over mensen heen klom en een meid oijn deed met zijn schoenen. De vader was woest en vroeg om excuses van de bewaker die niet omkeek.

Ik ontketende even “a riot” door positief te joelen voor de gele bewakers als zijnde het Oekraïense volk en de groene als de Russen werden met boeh gescandeerd.

Men ging meedoen met #FreeBritney” voor de meid die anders heette, maar een gevoel van verbondenheid en fun zorgden ervoor dat vader en dochter minder boos en verdrietig waren.

Door mijn acties kwamen ook bewakers kijken en kon ik toelichten wat er had plaatsgevonden en of beveiligers niet in opleiding geleerd kregen om positief modelgedrag te vertonen en sorry te zeggen als ze iemand per abuis pijn doen

Uiteindelijk volgden excuses, maar ik maakte ongein door “Frantic”te zingen (een song van Metallica) en kreeg zo weer bijval van fans waardoor een beveilger van de “groenen” mij boos aankeek en ik verklaarde gein te maken in een slecht georganiseerde situatie.

Ik kon meer dan een uur op hekwerk zitten met na mij nog meerdere festivalgangers

Ik genoot samen met jong en oud verder die avond

Wat een fun kun je hebben met onbekende en dat is ook onderzocht; lees hieronder

Waarom festivals en speciale evenementen er nu meer dan ooit toe doen

Menigten genieten van zichzelf op Outdoor Music Festival

Dr Beatriz GarciaBeatriz Garcia 2 augustus 2021

Na een jaar van aan-en-uit wereldwijde lockdowns, is de behoefte om collectieve culturele vreugde te verzamelen en te ervaren dringender dan ooit.

De komst van COVID-19 heeft de wereld waarin we leven getransformeerd en alle grote culturele evenementen en festivals in 2020 opgeschort. Van de Edinburgh-festivals tot Glastonbury, van de Olympische Spelen van Tokio tot de Culturele Hoofdsteden van Europa in Galway en Rijeka, allemaal grote evenementbijeenkomsten moesten opnieuw worden uitgevonden, uitgesteld, verkleind of helemaal worden geannuleerd.

Organisatoren van festivals en grote evenementen zijn vastbesloten om tegen 2021 een comeback te maken en te laten zien dat het mogelijk is om cultuur op een veilige manier te vieren en te laten zien. Maar hoe groot is de dorst naar massabijeenkomsten? Hoeveel hebben we ze nodig? Hoe veilig voelen we ons als publiek, deelnemers, financiers en organisatoren?

Ik heb de afgelopen 12 maanden gedebatteerd over de waarde van grote evenementen en festivals: van discussies over de toekomst van mega-evenementen (Universiteit van Liverpool) zoals de Olympische Spelen en de Wereldtentoonstelling. Ik heb besproken wat place-based festivals zoals Glastonbury (Victoria and Albert Museum) zo speciaal maakt.

Ik heb ook onderzocht waarom het VK momenteel van 'culturele mega-evenementen' (Warwick Institute of Engagement) zo'n prioriteit maakt, met een volle kalender in 2021 (Coventry UK City of Culture), 2022 (Festival UK, Commonwealth Games) en 2023 (Leeds Cultuurjaar).

Veelgestelde vragen zijn: waarom zijn festivals belangrijk? Hoe vangen we hun waarde? Hoe duurzaam zijn ze in de nasleep van een grote pandemie? Op de een of andere manier is een aanvullende vraag: hoe verantwoordelijk is het in een tijd van een wereldwijde gezondheidscrisis veroorzaakt door virale overdrachten om een ​​groots spektakel te blijven organiseren en mensen bij elkaar te brengen?

Waarom gebeurtenissen er nog meer toe doen in een postpandemische wereld
In 1991 definieerde Donald Getz speciale evenementen als 'een gelegenheid voor vrijetijds-, sociale of culturele ervaringen buiten de normale keuzemogelijkheden en buiten de alledaagse ervaring'.

Ik bestudeer grote kunstfestivals en evenementen die hele steden (soms zelfs naties) overnemen met als doel momenten van collectieve vreugde en gedeelde euforie te genereren. We zouden dit kunnen zien als een spektakelcultuur, grotendeels afhankelijk van het buitenleven en het brengen van kunstvormen en bredere culturele uitingen op ongebruikelijke locaties en innovatieve combinaties. Vaak is het hoofddoel het genereren van ‘once-in-a-lifetime’ gemeenschappelijke culturele ervaringen.


Na een jaar grotendeels in afzondering te hebben doorgebracht, waarbij troost bijna uitsluitend online werd gezocht en digitale entertainment (evenals socialiserende) platforms exponentieel uitbreidden, zijn de discussies gegroeid over onze menselijke behoefte aan cultuur en festiviteiten waarbij grote fysieke bijeenkomsten betrokken zijn.

Sommigen hebben betoogd dat we alternatieven moeten zoeken, dat het niet langer veilig is om in grote menigten samen te komen en dat we, gezien de veiligheids- en kostenimplicaties, beter zonder hen kunnen zijn: niet alleen tijdelijk, maar in het algemeen. Ik zou dit echter sterk tegenspreken.

Collectieve en fysieke bijeenkomsten maken het verschil. De mogelijkheid om als gemeenschappen samen iets te beleven, heeft een grote symbolische waarde. Festivals bieden zo'n platform door onze blootstelling aan culturele activiteiten over een specifieke tijd en plaats te condenseren. Dit betekent dat festivaldeelnemers daar (aanwezig) moeten zijn en tegelijkertijd met anderen cultuur moeten aangaan, wat op zijn beurt zal resulteren in zinvolle, vaak levensbepalende gedeelde herinneringen.

Festivals bieden ook de mogelijkheid om deze collectieve ervaring te laten plaatsvinden tussen mensen die elkaar anders niet zouden ontmoeten of denken dat ze dingen gemeen hebben. Een duidelijke waarde van veel festivalervaringen (en nog meer binnen grote internationale festivals en mega-evenementen) is hun transversale karakter, dat mensen van verschillende generaties, sociaaleconomische achtergrond of culturele voorkeuren kan aanspreken.

Hoe begrijpen we festivals en leggen we hun waarde uit?
Deze onderscheidende kenmerken zijn bijzonder belangrijk geworden in een tijdperk dat wordt gedomineerd door individuele, virtuele en 'on demand' culturele consumptie. Maar we begrijpen niet goed wat deze verschillen betekenen als het gaat om cultureel engagement. Dit komt deels omdat de mogelijkheid tot 'collectieve ontmoeting' tot niet zo lang geleden als vanzelfsprekend werd beschouwd.

De waarde en het belang van collectieve vreugde of gedeelde euforie zijn aspecten die niet goed zijn ingekapseld in kaders voor economische impactanalyse. Economische analyse zal ons helpen te begrijpen hoe culturele activiteit kan leiden tot het genereren van banen of de ontwikkeling van toerisme, maar niet hoe het leidt tot geluk, welzijn, verbondenheid of creatieve inspiratie. Als zodanig heeft de pandemie het belang van het uitbreiden van onze definitie naar voren gebracht