Wat droevig en een te gekke nieuwe song van The National: de psychologische verklaring waarom droevige songs ons een goed gevoel kunnen geven
“Somebody Desperate” is de soundtrack voor Cyrano. De muziek is van Aaron en Bryce Dessner en de lyrics van Matt Berninger en zijn vrouw Carin Besser.
De tekst, emotionele muziek raakt me tijdens de eerste luisterbeurt dit weekend: heerlijk
Wat maakt dat droevige teksten/muziek ons zo raakt?
Zie onderstaand artikel.
Adele 30: de psychologie van waarom droevige liedjes ons een goed gevoel geven
The Conversation 17 november 2021 Simon McCarthy-Jones
Universitair hoofddocent klinische psychologie en neuropsychologie, Trinity College Dublin
Adele's nieuwe album, 30, is eindelijk beschikbaar. Vorige maand streamden honderden miljoenen van ons hun eerste single, Easy On Me. Dit nummer roept gevoelens op die niet gemakkelijk onder woorden te brengen zijn. Maar we kunnen het er waarschijnlijk over eens zijn dat het een treurig nummer is.
Het is niet vanzelfsprekend dat we van droevige muziek moeten houden. Verdriet is meestal een gevoel dat we proberen te vermijden. Een buitenaards wezen zou van ons verwachten dat we zulke muziek deprimerend en onaangenaam vinden.
Toch trekt droevige muziek ons naar binnen en tilt ons op. Dus waarom voelt het horen van droevige muziek zo goed?
Laten we beginnen met biologische theorieën. Wanneer we echt verlies ervaren, of ons inleven in de pijn van een ander, komen hormonen zoals prolactine en oxytocine in ons vrij. Deze helpen ons om te gaan met verlies en pijn. Ze doen dit door ons gekalmeerd, getroost en gesteund te laten voelen.
Het voelen van Adele's pijn, of het herinneren van onze eigen pijn, kan dergelijke chemische veranderingen in ons veroorzaken. Klikken op het nummer van Adele kan hetzelfde zijn als klikken op onze eigen metaforische morfine-infuus.
De jury is het nog steeds niet eens over deze theorie. Eén studie vond geen bewijs dat droevige muziek de prolactinespiegels verhoogt. Toch hebben andere studies gesuggereerd dat prolactine en oxytocine een rol spelen bij het goed laten voelen van droevige muziek.
De psychologie van droevige muziek
Een belangrijke reden waarom we van droevige liedjes genieten, is omdat ze ons diep 'ontroeren'. Deze ervaring wordt soms kama muta genoemd, een Sanskrietterm die 'bewogen door liefde' betekent. Bewogen voelen kan gepaard gaan met koude rillingen, kippenvel, een stroom van emoties (inclusief romantische), een warmte in onze borst en opgetogenheid.
Maar waarom voelen we ons bewogen? De Amerikaanse schrijver James Baldwin begreep dit toen hij nadacht: "De dingen die me het meest kwelden, waren juist die dingen die me verbond met alle mensen die nog leefden, die ooit in leven waren geweest." Evenzo kan een gevoel van ontroering komen doordat we ons plotseling dichter bij andere mensen voelen.
Dit zou kunnen verklaren waarom de mensen die zich het meest ontroerd voelen door droevige muziek, degenen zijn met een hoog empathisch vermogen. Inderdaad, als we naar 30 hebben geluisterd, kunnen we ons wenden tot reactievideo's om te zien hoe anderen zich voelen. Hierdoor kunnen we een emotionele ervaring delen met anderen. Een gevoel van gemeenschappelijk delen versterkt ons gevoel van ontroering en roept gevoelens van comfort en verbondenheid op.
Een verwante suggestie is dat de droevige muziek van Adele een vriend voor ons kan zijn. Het kan fungeren als een sociale surrogaat. Droevige muziek kan worden ervaren als een denkbeeldige vriend die steun en empathie biedt na verlies.
Adele zingt zittend op een stoel.
Droevige nummers zoals Easy on Me kunnen ons ontroerd doen voelen door een gedeelde emotionele ervaring.
Je ontroerd voelen kan ook het gevolg zijn van het oproepen van herinneringen aan belangrijke momenten in ons leven. De liedjes van Adele zijn krachtig nostalgisch. Het is misschien eerder nostalgie dan verdriet waar we van genieten.
Inderdaad, wanneer mensen naar droevige muziek luisteren, zegt slechts ongeveer 25% dat ze zich echt verdrietig voelen. De rest ervaart andere, vaak verwante emoties, meestal nostalgie. Dit gevoel van nostalgie kan ons gevoel van sociale verbondenheid helpen vergroten, gevoelens van zinloosheid verminderen en angst verminderen.
Een heel ander soort psychologische theorie is dat de liedjes van Adele emotionele gyms zijn. Ze geven ons een veilige, gecontroleerde ruimte waarin we gesimuleerd verdriet kunnen onderzoeken. Ze zijn het emotionele equivalent van Neo-sparring met Morpheus in de Matrix-film.
Gesimuleerd verdriet laat ons experimenteren met en leren van deze emotie. We kunnen onze empathie vergroten, dingen beter leren zien vanuit het perspectief van andere mensen en verschillende reacties op verdriet uitproberen. Hierdoor zijn we misschien beter voorbereid op wanneer echt verlies toeslaat. Dergelijke leerervaringen kunnen zijn geëvolueerd om plezierig te zijn om het gebruik ervan aan te moedigen.
Betekenis geven aan verdriet
Als alternatief kan het zijn dat de liedjes van Adele niet plezierig zijn omdat ze verdrietig of nostalgisch zijn. Ze kunnen plezierig zijn, simpelweg omdat ze mooi zijn. Verdriet kan toevallig samenvallen met schoonheid. Er is inderdaad gesuggereerd dat het zien van daden van morele deugd of schoonheid gevoelens van verheffing oproept en ons kan raken, ontroeren en inspireren.
We kunnen ook op cultureel vlak denken. Hier kunnen we het plezier bekijken dat Adele's liedjes ons geven in termen van de betekenis die ze ons helpt te maken. Adele neemt moeilijke levenservaringen en helpt ze te begrijpen. Adèle zingt. Adele's muziek kan terugkijken op harde levenservaringen.
Dit is wat veel tragische kunst doet. Het neemt de pijn en het lijden en het verdriet van de wereld en geeft het betekenis. Zoals de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche het ooit zei: iemand die een waarom heeft om te leven, kan bijna elk hoe verdragen. Uiteindelijk zullen de liedjes van Adele voor ieder van ons iets anders betekenen.
We luisteren naar droevige muziek als we willen reflecteren, erbij willen horen of willen ontspannen. We luisteren om schoonheid te ervaren, troost te ontvangen of herinneringen op te halen. Maar tegen ons allemaal zeggen de liedjes van Adele: je bent niet alleen met je pijn. Ze laten ons haar pijn voelen, ons lijden delen en contact maken met anderen uit het verleden en heden. En in de gedeeldeheid van onze menselijkheid zit schoonheid.
"The National"
"Somebody Desperate"
(from "Cyrano" soundtrack)
Why can't I say anything?
It never has no meaning
I can't breathe, I can't speak
I don't know what I'm feeling
That wasn't me
I don't know who that was
That was somebody desperate
Someone in love
Why can't I tell
Anybody the truth?
I'm somebody desperate
I don't know what to do
You have no idea do you?
But I do
I just don't know what to say
'Cause I'm so so afraid
That wasn't me
I don't know who that was
That was somebody desperate
Someone in love
Why can't I tell
Anybody the truth?
I'm somebody desperate
I'm somebody just like you
I know you won't understand
What I'm going through
But I do
Sometimes I think you're my twin
Sometimes I'm so confused
That wasn't me
I don't know who that was
That was somebody desperate
Someone in love
Why can't I tell
Anybody the truth?
I'm somebody desperate
I don't know what to do
I just don't want to lose you
But I do
I always do
